ទៅកាន់មាតិកាប្លុកមាតិកាសំខាន់

និយាយអំពីសិទ្ធិរបស់មនុស្សជំនាន់ទីពីរក្នុងការជ្រើសរើសអនាគតរបស់ពួកគេតាមទស្សនៈនៃការចិញ្ចឹមបីបាច់ថែរក្សា

ពិធីករវិទ្យុអ្នកចំណូលស្រុកថ្មី អ៊ូជីងណាន

សញ្ជាតិ៖ ម៉ាឡេស៊ី


             គ្រួសារអ្នកចំណូលស្រុកថ្មីដែលមានកូនធំឡើងនៅផ្ទះច្រើនតែនិយាយអំពីផែនការអនាគតរបស់កូនពួកគេជាមួយអ្នកចំណូលថ្មីផ្សេងទៀត និងមិត្តភក្តិនៅជុំវិញរបស់ពួកគេ!

               ដោយសារពួកគាត់មានឪពុកម្តាយចំណូលស្រុកថ្មី ដែលកុមារជំនាន់ទី២ថ្មី   និងមានបទពិសោធន៍រស់នៅក្រៅប្រទេសច្រើនឬតិចជាងការធ្វើដំណើរ។ (ជលើលែងចំពោះអ្នកមិនធ្វើដំណើរទេសចេណ៍) ដូច្នេះហើយក្នុងក្រសែភ្នែកឪពុកម្តាយដែលទើបអ្នកចំណូលស្រុកថ្មី កុមារទាំងនេះមានឱកាសអភិវឌ្ឍនៅក្រៅប្រទេស។

               ជាពិសេសបន្ទាប់ពីកម្មវិធីសិក្សា 108 របស់នាយកដ្ឋានអប់រំជាតិដាក់ឱ្យប្រើប្រាស់ភាសាអ្នកស្រុកថ្មី នៅពេលដែលសាលារៀនបានលើកទឹកចិត្តសិស្សជំនាន់ទី២ ឱ្យប្រឡងជ្រើសរើសភាសាកំណើត ពួកគេក៏នឹងសង្កត់ធ្ងន់ថា ការរៀនភាសារបស់ប្រទេសម្តាយនឹងបង្កើនអត្ថប្រយោជន៍ដល់ការសិក្សា និងការងារនាពេលអនាគតរបស់ពួកគេ។ បង្កើតឥទ្ធិពលសង្គមដោយមើលមិនឃើញចំពោះមនុស្សជំនាន់ទី 2 ថ្មី។ ថ្ងៃនេះ មានការរំពឹងទុកថានឹងក្លាយជាស្ពានរវាងប្រទេសកំណើតរបស់ឪពុកម្តាយខ្ញុំ និងតៃវ៉ាន់។

                 ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ រូបភាពដ៏ល្អនៃមនុស្សជំនាន់ទី 2 ថ្មីនេះនៅក្នុងក្រសែភ្នែករបស់មនុស្សពេញវ័យអាចជាកត្តាមួយក្នុងជម្លោះឪពុកម្តាយ និងកូន នៅពេលប្រឈមមុខនឹងការចិញ្ចឹមបីបាច់ថែរក្សាកូនក្នុងគ្រួសារ។

                  ជាឧទាហរណ៍ មានកូនអ្នកចំណូលស្រុកថ្មីម្នាក់ដែលតែងតែទទួលបានពិន្ទុល្អ ប៉ុន្តែដោយសារតែហេតុផលគ្រួសារ នាងត្រូវផ្លាស់ទៅកន្លែងឆ្ងាយពីសាលា។ ម៉ោងសិក្សាវែងធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់ការសិក្សារបស់នាង ហើយកម្រិតមធ្យមសិក្សារបស់នាង។ លទ្ធផលប្រឡងចូលរៀននៅសាលាមិនពេញចិត្តទេ ដូច្នេះហើយម្ដាយរបស់នាងត្រូវបានគេស្នើឲ្យនាងជ្រើសរើសត្រឡប់ទៅប្រទេសវិញ។

                   ដូចរាល់ពេលដែលខ្ញុំសុំឱ្យកូនរៀនភាសាផ្សេងៗជាច្រើន ជាពិសេសភាសាអង់គ្លេស ហើយរៀបចំឱ្យគាត់ត្រឡប់ទៅសិក្សានៅប្រទេសសិង្ហបុរី និងម៉ាឡេស៊ីវិញ កូនតែងតែមើលទៅមិនសមហេតុសមផលឡើយ ។ ខ្ញុំមានអាកប្បកិរិយាចំពោះការរៀនភាសាបរទេស ប៉ុន្តែខ្ញុំនៅមិនទាន់មានចម្លើយច្បាស់លាស់ថាតើខ្ញុំចង់ត្រឡប់ទៅសិង្ហបុរី ឬម៉ាឡេស៊ីវិញ!

                         នេះគឺដោយសារតែសូម្បីតែឪពុកម្តាយត្រូវតែពិចារណាថាកូនរបស់ពួកគេបានធំឡើងនៅក្នុងបរិយាកាសរស់នៅនិងការអប់រំខុសគ្នាទាំងស្រុងពីឪពុកម្តាយរបស់អ្នករស់នៅជំនាន់ថ្មី។ ខុសពីក្មេងជំនាន់ទីពីរដែលមនុស្សពេញវ័យរំពឹងទុកជាជម្រើសផ្ទាល់ខ្លួនដែលគួរតែគោរព។