តំបន់អ្នកចំណូលស្រុកថ្មីនៃក្រុងតៃប៉ិកំណែអត្ថបទអក្សរខ្មែរ

អ្នកនិពន្ធទស្សនាវដ្តីពិភពលោក

សាស្ត្រាចារ្យរងសាកលវិទ្យាល័យតាន់ចែង

ឈ្មោះ: ហឺរ ជីងឡុង

សញ្ជាតិ៖ ឥណ្ឌូនេស៊ី

ខ្ញុំឈ្មោះ ហឺរ ជីងឡុង (ភាសាឥណ្ឌូនេស៊ី៖ Kimyung Keng），ឪពុកខ្ញុំជាជនជាតិតៃវ៉ាន់ ហើយម្តាយរបស់ខ្ញុំជាជនជាតិឥណ្ឌូនេស៊ី។ ខ្ញុំកើតនៅទីក្រុងហ្សាកាតា ប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី បានទទួលការអប់រំ និងធំធាត់នៅតៃវ៉ាន់។ ខ្ញុំចេះភាសាចិន ឥណ្ឌូនេស៊ី និងអង់គ្លេស។ បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ការសិក្សានៅមហាវិទ្យាល័យ ខ្ញុំបានទទួលអាហារូបករណ៍ទៅសិក្សានៅបរទេសពីក្រសួងអប់រំ ដើម្បីទៅសិក្សាថ្នាក់បណ្ឌិតនៅសាកលវិទ្យាល័យស៊ែវវួយអ៉ីរ សហរដ្ឋអាមេរិក។ ក្នុងឆ្នាំ 2016 ខ្ញុំត្រូវបានជ្រើសរើសជាយុវជនឆ្នើមម្នាក់ក្នុងចំណោមដប់នាក់នៃសាធារណរដ្ឋចិន ហើយឥឡូវនេះមានតួនាទីជាជំនួយការសាស្រ្តាចារ្យនៅសាកលវិទ្យាល័យតាន់ចែង។

ក្នុងនាមជាអ្នកចំណូលស្រុកថ្មីក្មេងជំនាន់ទី២ ខ្ញុំមានគុណសម្បត្តិខាងភាសាតាំងពីខ្ញុំនៅក្មេង។ ក្នុងអំឡុងពេលសិក្សារបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំបានរកឃើញថា ជនអន្តោប្រវេសន៍ថ្មីជំនាន់ទី 2 ដែលចេះពីរភាសា ជាទូទៅបង្ហាញសមត្ថភាពសិក្សា និងសមត្ថភាពកាន់តែប្រសើរឡើង។ នេះបានផ្តល់ឱ្យខ្ញុំនូវអត្ថប្រយោជន៍ដ៏អស្ចារ្យមួយក្នុងការសិក្សា ហើយខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមរៀបចំសម្រាប់អាជីពក្រោយបញ្ចប់ការសិក្សារបស់ខ្ញុំនៅដើមដំបូង។ ខ្ញុំបានជ្រើសរើសចូលទៅក្នុងវិស័យអប់រំ ហើយសិក្សាឱ្យបានស៊ីជម្រៅទៅក្នុងការសិក្សាថ្នាក់តំបន់នៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍។ នេះមិនត្រឹមតែមិនចាប់អារម្មណ៍ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ដោយសារតែប្រវត្តិរបស់ខ្ញុំបានផ្តល់ឱ្យខ្ញុំនូវទិសដៅកាន់តែច្បាស់នៅក្នុងវិស័យនេះ។

ខ្ញុំជាជនជាតិតៃវ៉ាន់ និងឥណ្ឌូណេស៊ី ស្ថានភាពថ្មីនេះផ្តល់អត្ថប្រយោជន៍ដល់ខ្ញុំជាងអ្នកដទៃ។ ខ្ញុំមិនដែលមានអារម្មណ៍ថាអន់ជាងគេទេ ព្រោះខ្ញុំខុសពីគេ ផ្ទុយទៅវិញ ខ្ញុំមានមោទនភាពដែលម្ដាយខ្ញុំជាអ្នកចំណូលស្រកថ្មីៗ។ នាងផ្តល់ឱ្យខ្ញុំនូវអត្ថប្រយោជន៍ជាងមនុស្សផ្សេងទៀត។ ធំឡើង ខ្ញុំបានរកឃើញថា មនុស្សដែលមានប្រវត្តិជាតិផ្សេងៗគ្នាមិនត្រឹមតែចេះពីរភាសាប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងបង្ហាញលទ្ធផលសិក្សាកាន់តែប្រសើរជាងមុនផងដែរ។ មិនថាឪពុកម្តាយមកពីណាទេ យើងគួរស្រឡាញ់ឪពុកម្តាយជាមុនសិន។ មានតែតាមរយៈការកំណត់អត្តសញ្ញាណជាមួយនឹងវប្បធម៌ និងឫសគល់របស់យើងប៉ុណ្ណោះ ទើបយើងអាចសម្រេចបានលទ្ធផលល្អ។ នៅពេលដែលខ្ញុំចាប់ផ្តើមមានមោទនភាពចំពោះប្រវត្តិពហុវប្បធម៌របស់ខ្ញុំ ខ្ញុំពិតជាអាចប្រើកម្លាំងរបស់ខ្ញុំ និងមើលឃើញអ្វីដែលធ្វើឱ្យខ្ញុំខុសពីអ្នកដទៃ។