តំបន់អ្នកចំណូលស្រុកថ្មីនៃក្រុងតៃប៉ិកំណែអត្ថបទអក្សរខ្មែរ

ការគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ សំដៅលើសមត្ថភាពរបស់បុគ្គលដើម្បីធ្វើជាម្ចាស់ការ និងប្រើប្រាស់អារម្មណ៍ ដើម្បីសម្រេចបាននូវគោលដៅរបស់ពួកគេ និងគ្រប់គ្រងផ្លូវចិត្ត ឬគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍របស់ពួកគេ ដើម្បីកុំឱ្យប៉ះពាល់ដល់ការសិក្សា និងគុណវិបត្រជីវិតរបស់ពួកគេ។

កុមារដែលមានស្ថេរភាពអារម្មណ៍ជាធម្មតាបង្ហាញលក្ខណៈដូចខាងក្រោមៈ

1. ការឡើងចុះ ឬការប្រែប្រួលអារម្មណ៍ទទួលបានកម្រិតទាប ងាយស្រួលគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ និងអាចដោះស្រាយការលំបាកក្នុងជីវិត និងសិក្សាកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាព។

2. ភាពទៀងទាត់នៃពេលវេលាគឺមានភាពកម្រិខ្ពស់៖ ជាធម្មតាមានការគ្រប់គ្រងពេលវេលា និងច្បាប់ជីវិតបានល្អប្រសើរ ដូចជាមានការងារមានស្ថេរភាព និងពេលសម្រាក និងសម្រាក រក្សាលំនឹងរបបអាហារ និងការហាត់ប្រាណជាដើម។

3. ទំនាក់ទំនងរវាងបុគ្គលដែលមានស្ថេរភាព៖ អន្តរកម្មជាមួយអ្នកដទៃមានភាពរលូនល្អ អាចបង្កើតទំនាក់ទំនងល្អជាមួយឪពុកម្តាយ លោកគ្រូ អ្នកគ្រូ និងមិត្តរួមថ្នាក់ និងរៀនចុះសម្រុងជាមួយអ្នកដទៃ។

4. អភិវឌ្ឍសមត្ថភាពចំណេះដឹងខ្លួនឯង៖ អាចយល់ពីអារម្មណ៍ តម្រូវការ និងចំណូលចិត្តរបស់ខ្លួនឯង មានគោលដៅ និងជំនឿច្បាស់លាស់ និងអាចមានផែនការច្បាស់លាស់សម្រាប់អនាគត។

ខាងក្រោមនេះគឺជាយោបល់សម្រាប់ការគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍របស់សិស្សនៅក្នុងបរិវេណសាលាតាមទស្សនៈរបស់គ្រូ៖

1. អភិវឌ្ឍការយល់ដឹងអំពីខ្លួនឯង៖ សិស្សត្រូវយល់អំពីស្ថានភាពអារម្មណ៍របស់ពួកគេ យល់ឃើញពីការឆ្លើយតបខាងផ្លូវកាយ និងអារម្មណ៍ និងអនុវត្តយុទ្ធសាស្រ្តដែលត្រូវគ្នាដើម្បីកាត់បន្ថយភាពមិនស្រួល។

2. បង្រៀនសិស្សអំពីការបញ្ចេញអារម្មណ៍៖ លើកទឹកចិត្តសិស្សឱ្យបង្ហាញពីអារម្មណ៍របស់ពួកគេដោយវិចារណញាណ រៀនពីរបៀបបញ្ចេញអារម្មណ៍ និងរបៀបស្វែងរកការគាំទ្រ និងជំនួយ។

3. អភិវឌ្ឍអាកប្បកិរិយាវិជ្ជមាន៖ ការរៀនគិត និងធ្វើសកម្មភាពវិជ្ជមានអាចឱ្យសិស្សប្រើប្រាស់ធនធាន និងសមត្ថភាពរបស់ពួកគេ ដើម្បីទប់ទល់នឹងការលំបាកផ្លូវចិត្តផ្សេងៗ។

4. លើកទឹកចិត្តឱ្យមានការប្រាស្រ័យទាក់ទងក្នុងសង្គម៖ រៀនធ្វើសង្គមជាមួយមិត្តភក្ដិ ឬអ្នកដទៃ រៀនជំនាញដោះស្រាយបញ្ហា និងជម្លោះ និងចែករំលែកអារម្មណ៍ និងអារម្មណ៍របស់មនុស្សម្នាក់។

5. ការរៀនផ្ទេរអារម្មណ៍៖ ការរៀនធ្វើឱ្យមានតុល្យភាពនៃអារម្មណ៍អវិជ្ជមានដោយផ្ដាច់ចេញពីការថប់បារម្ភ និងការព្រួយបារម្ភ ហើយផ្លាស់ប្តូរទៅជាសកម្មភាព និងបទពិសោធន៍វិជ្ជមាន។

ទាក់ទងនឹងគ្រួសារ ឪពុកម្តាយអាចជួយកុមាររក្សាស្ថិរភាពអារម្មណ៍ ដូចជាការផ្តល់បរិយាកាសរស់នៅល្អ និងទំនាក់ទំនងគ្រួសារមានស្ថេរភាព ការផ្តល់ការលើកទឹកចិត្ត និងការគាំទ្រជាវិជ្ជមាន បង្កើតទំនាក់ទំនងផ្លូវចិត្ត និងជួយកុមារអភិវឌ្ឍទម្លាប់រស់នៅល្អ និងជំនាញគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍។ ដើម្បីសម្របខ្លួនឱ្យកាន់តែប្រសើរឡើងទៅនឹងបញ្ហាប្រឈមដែលកើតឡើងក្នុងការសិក្សា និងជីវិតរបស់ពួកគេ។

ពេលកូនមានអារម្មណ៍មិនល្អ ឪពុកម្តាយអាចជួយកូនឱ្យធូរស្រាលខាងផ្លូវចិត្ត និងអន្តរកម្ម។ នេះជាយោបល់មួយចំនួន៖

1. ស្តាប់កុមារ៖ ជាដំបូង យើងត្រូវស្តាប់ការបង្ហាញពីអារម្មណ៍របស់កុមារ ទើបកុមារអាចយល់បាន ទើបយើងអាចបង្កើតទំនាក់ទំនងផ្លូវចិត្តជាមួយកុមារបានកាន់តែប្រសើរ។

2. ការបង្ហាញអារម្មណ៍៖ ឪពុកម្តាយគួរតែរៀនបញ្ចេញអារម្មណ៍ ចែករំលែកបទពិសោធន៍ និងអាកប្បកិរិយាក្នុងគ្រួសារជាមួយកូន ដើម្បីឱ្យកូនអាចរៀន និងយល់ពីការបញ្ចេញមតិ និងការគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍។

3. ជួយកូនរៀនគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍៖ ឪពុកម្តាយអាចជួយកូនរៀនពីសមត្ថភាពក្នុងការគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ ដូចជាបង្រៀនកូនពីរបៀបសម្រាក និងស្ងប់ស្ងាត់ របៀបបញ្ចេញអារម្មណ៍ របៀបយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះខ្លួនឯង និងអ្នកដទៃជាដើម។

4. ចូលរួមក្នុងហ្គេម ឬសកម្មភាពតូចៗ៖ ឪពុកម្តាយអាចចូលរួមក្នុងហ្គេម ឬសកម្មភាពតូចៗមួយចំនួនសម្រាប់កូនរបស់ពួកគេ ដូចជាមើលកុន ហាត់ប្រាណរួមគ្នា DIY ជាដើម ដើម្បីឱ្យកុមារអាចបង្កើតទំនាក់ទំនង និងទំនាក់ទំនងកាន់តែច្រើនជាមួយឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេ។

សរុបមក មនុស្សដែលមានស្ថេរភាពផ្លូវចិត្ត មានឱកាសជោគជ័យខ្ពស់ជាងគេ។ ដោយសារតែមនុស្សដែលមានស្ថេរភាពផ្លូវចិត្តជាធម្មតាអាចធ្វើជាម្ចាស់ និងប្រើអារម្មណ៍របស់ពួកគេដើម្បីសម្រេចបាននូវគោលដៅរបស់ពួកគេ វាកាន់តែងាយស្រួលក្នុងការរក្សាភាពស្ងប់ស្ងាត់ និងស្ថិរភាព ហើយការគិត និងដោះស្រាយបញ្ហាកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាពនៅពេលប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាប្រឈម និងការលំបាក។ លើសពីនេះ មនុស្សដែលមានស្ថិរភាពខាងផ្លូវអារម្មណ៍ មានភាពចុះសម្រុងគ្នា និងជោគជ័យជាមួយអ្នកដទៃ អាចបង្កើតទំនាក់ទំនងរវាងបុគ្គលល្អ និងទទួលបានការគាំទ្រ និងជំនួយកាន់តែច្រើន។ កត្តាទាំងនេះអាចជះឥទ្ធិពលជាវិជ្ជមានដល់ជីវិតផ្ទាល់ខ្លួន និងភាពជោគជ័យក្នុងការងារ។