លោក ចាំង ស៊ូកស៊ុង លោកជាជំនួយការសាស្រ្តាចារ្យរង នៃសាកលវិទ្យាល័យជាតិខុនចុង
កុមារទាំងឡាយគឺកាន់តែធំធាត់ឡើង គឺចំណេះដឹងបុគ្គលដែលកំពុងរីកចម្រើន ពេលខ្លះមានភាពជំពប់ដួល ឬព្យាយាម ហើយនិងធ្វើខុស ហើយក៏អាចរៀនពីកំហុសស្គង ប៉ុន្តែក្នុងដំណើរការរៀនសូត្រ កូនមានបេះដូងដែលខិតខំដើម្បីជីវិតកាន់តែប្រសើរ។
ឈុតទី 1៖ ដែលខំប្រឹងរៀនសូត្រជាយូរមកហើយ ដោយ Martin រួចបានទទួលចំណាត់ថ្នាក់លេខ 2 ហើយគាត់រាំ ដើម្បីបង្ហាញឪពុកម្តាយរបស់គាត់ រួចឪពុកម្តាយបានសួរថា "តើនរណាជាអ្នកទទួលបានចំណត់ថ្នាក់លេខ 1 ?" ក្រោយមក Martin បានធ្វើការតាំងចិត្តខិតខំកាន់តែខ្លាំងឡើង ក្រោយមក បានទទួលចំណាត់ថ្នាក់លេខ 1 ដែលមានពិន្ទុ 99 បានយកទៅបង្ហាញដល់មុខឪពុកម្តាយរបស់គាត់ រួចឪពុកម្តាយបានសួរម្តងទៀតថា: "ហេតុអ្វីមិនទទួលបានពិន្ទុ 100? ហើយ 1 ពិន្ទុនោះតើទៅណាបាត់ហើយ?"
ឈុតទី 2 ៖ Mary ដែលចូលចិត្តគូរគំនូរ បានទទួលយកស្នាដៃសិល្បៈចេញពីការតាំងពិពណ៌សិល្បៈ ហើយនិយាយទៅកាន់ឪពុកម្តាយរបស់នាងដោយរីករាយថា "ម៉ាក់ ប៉ា ខ្ញុំបានឈ្នះរង្វាន់ពិសេសក្នុងការតាំងពិពណ៌សិល្បៈហើយ !" ឪពុកម្តាយមើលហើយរួចមានប្រសាន៍ថា " គំនូរមិនសូវល្អទេ ពណ៌នៅទីនេះក៏អន់ដែរ គ្មានការគូរអីល្អអស្ចារ្យនោះទេ បើខ្ញុំជាគ្រូផ្តល់ពន្ទុកវិញ Mary កូនឯងមិនឈ្នះពានទេ"។
ក្នុងកែវភ្នែករបស់ឪពុកម្តាយដែលរើសអើង មិនថាគាត់បានប្រឹងប្រែងឬលំបាកយ៉ាងណា គាត់តែងតែស្វែងរកបញ្ហានិងចំណុចខ្វះខាត។ ប្រហែលជាគាត់គិតថាការជ្រើសរើសយកកំហុស ហើយសុំពិន្ទុពេញលិចអាចជួយកូនឲ្យរីកចម្រើនបាន។ គឺដើម្បីកូនរបស់គាត់ដើរលើផ្លូវល្អ។ ដូចអ្នករាល់គ្នាដឹងហើយ តើកូនពិតជាគ្មានតម្លៃមែនឬទេ? តើការខិតខំប្រឹងប្រែង និងសមិទ្ធផលរបស់កុមារមិនសមនឹងការផ្លាស់ប្តូរឬទេ? ទាល់តែឪពុកម្តាយសុខចិត្តទទួលយកចំណុចខ្វះខាតរបស់កូន ទើបកូនហ៊ានបញ្ចេញទេពកោសល្យឲ្យអស់ពីសមត្ថភាព លុះត្រាតែដាក់រូបសម្រស់កូនក្នុងចិត្ត ទើបកូនមានឆន្ទៈបន្តក្តីសុបិនបាន។
ការអនុវត្ត "ប្រកាសវិជ្ជមានគ្រប់ពេលវេលា" និង "រាយការណ៍វិជ្ជមានក្នុងរាល់សប្តាហ៍" នៅឯផ្ទះ គឺជាវិធីល្អបំផុតក្នុងការបណ្តុះ និងរក្សាភាពស្រស់ស្អាតក្នុងគ្រួសារ។ ការអនុវត្ត "ការប្រកាសអំពីអត្ថប្រយោជន៍វិជ្ជមាននៅពេលណាមួយ" ឧទាហរណ៍៖ ការបញ្ជាក់ជាបន្តថា "ការសរសេររបស់កូនគឺស្អាតបាតល្អ" ប្រើវិធីការសរសើរឱ្យច្រើនៗ "57 ពិន្ទុបានឆ្ពោះទៅ 60 ពិន្ទុ" ទំលាប់នៃការសរសើរជារឿយៗ "រូបភាពមានភាពរស់រវើកណាស់"...... មានអារម្មណ៍ថាមានសេរីភាពក្នុងការបង្ហោះការប្រព្រឹត្ដតិចតួចទាំងនេះនៅលើ "ក្រុមប្រឹក្សាភិបាលព្រឹត្តិបត្រគ្រួសារ" ។ អ្វីដែលរបាយការណ៍វិជ្ជមានប្រចាំសប្តាហ៍ធ្វើគឺការជួបជុំក្រុមគ្រួសារប្រចាំសប្តាហ៍ ដែលអ្នករាល់គ្នាបង្វែរទៅនិយាយពីគុណសម្បត្តិរបស់ក្នុងក្រុមគ្រួសារខ្លួន។ ឧទាហរណ៍៖ " Martin ជូតសម្អាតឥដ្ឋនៅបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវបានយ៉ាងស្អាត" និង " Mary ឃើញថាម្ដាយរវល់ក៏ស្ម័គ្រចិត្តជួយធ្វើការលេងចាន" «ខ្ញុំឃើញឪពុកម្ដាយទៅលេងគ្រួសារជាញឹកញាប់ដេកគ្របភួយគេងលក់»...។ មើលអំពីគុណសម្បត្តិក្នុងសមាជិកគ្រួសារដោយបេះដូង ហើយបញ្ជាក់យ៉ាងសកម្មនូវការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់កូន។
មនុស្សពូកែចាប់កំហុសគេ ការចាប់កំហុសពីអ្នកដ៏ទៃ គឺជាការលើសពីការស្វែងយល់អំពីគុណសម្បត្តិរបស់អ្នកដទៃ។ យើងមិនត្រូវខ្វះជំនាញស្វែងរកកំហុសគេទេ ប៉ុន្តែយើងត្រូវប្រែក្លាយជាអ្នកស្វែងយល់កំហុសទៅជា "គុណសម្បត្តិនៃការរើសកូនៗ"។ ឳពុកម្តាយជាទីស្រឡាញ់ដោយគោរព ពេលដែលកូនមានស្នាដៃល្អ យើងត្រូវឆ្លៀតឱកាសសរសើរកូន បើទោះជាមានការរីកចំរើនបានបន្តិចបន្តួចក្តី និងការសម្តែងតូចហាក់ដូចគ្រាប់ល្ងក៏ដោយ ក៏ត្រូវប្រយ័ត្នប្រយែងខ្ពស់ ដើម្បីបញ្ជាក់ប្រាប់កូនៗ ។ ឪពុកម្តាយឆ្លាត ចាប់ពីពេលនេះតទៅ ចូរយើងកសាងគ្រួសារជាមួយគ្នា "សម្រស់គ្នាក្នុងចិត្ត" ហើយកុំប្រកាន់យកចំណុចខ្វះខាតរបស់គ្នាទៅវិញទៅមក ពេលនោះឪពុកម្ដាយ«ដាក់សេចក្ដីល្អរបស់កូនក្នុងចិត្ត» ហើយកូនៗនឹង«ទទួលយកសេចក្ដីល្អក្នុងគ្រួសារមកក្នុងចិត្តដែរ»។