តំបន់អ្នកចំណូលស្រុកថ្មីនៃក្រុងតៃប៉ិកំណែអត្ថបទអក្សរខ្មែរ

1. ប្រការ 1 នៃមាត្រា 4 នៃច្បាប់ស្តីពីការឈប់សម្រាកការងារបានចែងថា: "1. ចំពោះអ្នកដែលមិនបានសម្រាកនៅមន្ទីរពេទ្យ ចំនួនថ្ងៃសរុបក្នុងរយៈពេលមួយឆ្នាំមិនត្រូវលើសពី 30 ថ្ងៃទេ។ 2. ចំពោះអ្នកដែលសម្រាកនៅមន្ទីរពេទ្យចំនួនសរុបនៃ សម្រាប់អ្នកសម្រាកព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យមិនត្រូវលើសពីមួយឆ្នាំក្នុងរយៈពេលពីរឆ្នាំ 3. សម្រាប់អ្នកដែលមិនបានសម្រាកនៅមន្ទីរពេទ្យ ចំនួនថ្ងៃឈប់សម្រាកឈឺសរុបមិនត្រូវលើសពីមួយឆ្នាំទេ ចំនួនសរុបនៃការឈប់សម្រាកព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យក្នុងរយៈពេលពីរឆ្នាំ មួយឆ្នាំ 4. សម្រាប់អ្នកដែលត្រូវបានគេធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យថាមានជំងឺមហារីក (រួមទាំងមហារីកនៅក្នុងកន្លែង) និងត្រូវការការព្យាបាលក្រៅផ្ទះ ឬដែលត្រូវការការសម្រាកអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះ នោះរយៈពេលនៃការព្យាបាល ឬការសម្រាកព្យាបាលត្រូវបញ្ចូលក្នុងការគណនាការឈប់សម្រាកព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យក្លែងក្លាយ។

កថាខណ្ឌទី 3 នៃមាត្រាដដែលបានចែងថា “សម្រាប់ជំងឺធម្មតា និងការឈប់សម្រាកជំងឺដែលមិនលើសពី 30 ថ្ងៃក្នុងមួយឆ្នាំ ប្រាក់បៀវត្សរ៍ត្រូវបង់ពាក់កណ្តាលនៃប្រាក់បៀវត្សរ៍ ប្រសិនបើនិយោជិតមានការធានារ៉ាប់រងការងារ និងជំងឺធម្មតា ការឈប់សម្រាកមិនដល់ពាក់កណ្តាលនៃប្រាក់បៀវត្សរ៍ទេ និយោជកត្រូវបង្កើតចំនួននេះ»។